czas i działanie środka rozciągało się tylko na bardzo małą przestrzeń.
Najważniejszemi z tych środków, zarówno z punktu widzenia łatwości otrzymania, jak i z punktu widzenia napastliwości, są bezwątpienia syntetyczne związki arsenowe, które właśnie otrzymały specjalną nazwę sternitów. Wszystkie one są pochodnemi arseniaku AsH3, albo raczej trójchlorku arsenu, w którym jeden, dwa albo nawet trzy atomy chloru są podstawione przez jakiś, w niektórych wypadkach również chlorowany, rodnik szeregu tłuszczowego albo aromatycznego. Chlor może być też zastępowany przez brom lub cyan, co, jak już zauważyliśmy w lakrymatorach (synteza kamitu), znacznie podnosi napastliwość związku, jako środka drażniącego. Dotychczas używano z dość dodatniemi skutkami następujących związków:
| 1) metylodwuchloroarsiny | As Cl2CH3 |
| 2) metylodwubromoarsiny | AsBr2CH3 |
| 3) dwuchloro-etyloarsiny | AsCl2C2H5 |
| 4) dwubromo-etyloarsiny | AsBr2C2H5 |
| 5) dwuchlorofenyloarsiny | As Cl2C6H5 B. Kr. I |
| 6) chlorodwufenyloarsiny | AsCl(C6H5)2 Bl. Kr. I. |
| 7) cyanodwufenyloarsiny | As CN (C6H5)2 Bl. Kr. II. |
Do tych typowych arsin trzeba dodać jeszcze najczynniejszy ze sternitów adamsyt czyli
8) imidodwufenylo-chloroarsinę NH(C6H4)2 AsCl, związek pochodny z dwufenyloaminy C6H5.NH. C6H5.
Do tego szeregu związków należy też i słynny luizyt, osławiony jako najmocniejsza trucizna bojowa. Luizyt ma rzeczywiście wyraźne właściwości trujące, oprócz właściwości żrących i drażniących. Jednakże wyraźnej zdolności do wywoływania odruchu kichania u prawdziwego luizytu (a luizytu) nie zauważono i dlatego należy go zaliczać do środków żrących, czyli trucizn skórnych. Niezłym sternitem jest tak zw. c luizyt.
Wzór luizytu a jest: ClCH: CH. AsCl2, czyli, że jest on chlorowinylodwuchloroarsiną. Luizyt c jest trójchlorowinyloarsiną (Cl CH2CH)3As.
Właściwości środków drażniących posiadają jeszcze inne liczne związki arsenowe, w praktyce bojowej nieużywane. Do takich należą:
| 1. tlenek metyloarsiny | CH3AsO |
| 2. tlenek kakodylu | (CH3)2 As. O. As (CH3)2 |
| 3. chlorek kakodylu | (CH3)2AsCl. |
