ROZSIODŁAĆ es. dok., rozkulbaczyć, abfatteln; Boh. odsedlati; Slav. razsedlati; Croat. razszedlâvam’; Ross. разсѣдіать. Gołota, nie ma gdzie konia rozsiodłać. Cn. Ad. 263. (niema, gdzieby stopę położył).
ROZSKŁAD, ob. Rozkład.
ROZSKOCZYĆ się recipr. dok., rozskakuje się contin.; Boh. rozskociti se, rozskakati se; Sorab. 1. rozkocżzu; Ross. разскочиться, разскакаться, распригаться; rozprysnąć, rozpierzchnąć; airô etnanber fpringen, au8 etnanber rennen Jak ich ponury Kato który zoczy, Wnet się swawolna kupa rozprószy, rozskoczy. Zab. 16, 230. Jakoć się serce z żalu nie rozskoczy! Past. Fid. 239. nie rozsiędzie się, rozstąpi się, rozpadnie!
ROZSKROBAĆ cz. dok, skrobiąc rozjąć, jerfc^abeit, gerft^ra* pen; Slov. rozśkrabati; Eccl. расчертавати, соскаб.іивать, соскребать.
ROZSKRZYDLIĆ cz. dok., skrzydła rozczepierzyć, bte ЗШдеІ an^|„prei|en; Boh. rozkfidljm; Croat. razkrili-ji, razkrililszem, razkrilyiijem, krilimsze, krila rasztiram; Dal. szterem krila Bug. raskrîlitise; Bosn. raskriliti krila.
ROZSLAPAĆ co cz. dok., nogami podeptać, opprimere pede. Mącz., roztratować, jertreten; Bak. rozślapati. Gdy był syn Traj ma rozślapał koniem dziecię jednej matki, dał go onéj macierze, na miejsce jej dzieciecia. Biel. Św. 50 b.
ROZSŁAWIĆ cs. dok., Rozsławiać niedok.; Ross. разславить, разславлять, расхвашть. расхвадивать; Sorab. i. rozkwalu; rozgłosić, berühmt пмфеп, Défaillit machen. auS&ret» ten, ГІіфЬаГ тафеп. Chwalcie pana, i rozsławiajcie po wszystkim świecie sprawy jego. Radz. 1 Kroh. 16, 8. Rozsławił wszystkie możności jego, i wszystkie dobrodziejstwa, które są światu rozlicznie nadane. Rej. Post. A a a i. Do ludzi rozsławił onę wodę, rozgłaszając, że bóg naprzód, a potym ona woda zdrowie mu przywróciła. Sijxt. SM. 197. Rozsławiona jest po wszystkim świe.cie wolność Polska. Gorn. Wl B 4. Męstwo swe i imię na morzach rozsławił. Przyb. Luz. 297. I w Indyach już bóg raczył rozsławić i rozszerzyć prawdę swoję. W. Post. W 3, 82. Pasterze, co słyszeli, to mówią, to rozsławiają o dzieciątku Jezusie, i roznoszą. Oimbr. 46 Rozkazuje senat wszystkim wytrykuszom, aoy te artykuły dostatecznie były publikowane abo rozsławione na kazalnicach, ßts. list 52. Boże, rozsław* twego syna, aby i syn rozsławił cię; jam cię rozsławił na świecie, sprawę twoję wykonałam; teraz rozsTaw* mię ojcze u ciebie sławą, którą miałem przód, niż s’wiat był. Budn. Juan. 17, 5. ( uwielbić. Bibl,. Gil., perflttreit. fiutlj.). Chrystus się modlił: ojcze! rozsław’ imię swofe; i przyszedł gfos: rozsławiłem, i znowu rozsławię. Galat. Alf 54. Bóg ociec rozsławił go, i ogłoś ił, że jest bogiem prawdziwym. Salin. 2, 577. — ‘g. Oni nas o zdradę rozsławili, Ътоіг. El. 16 zpotwarzyli, oerleunt1 ben. Roszławić się recipr., wsławiać się, піф&аг feyn, berühmt feyn. Póki jeden wie, tajemnica jest; gdy już potym przyjdzie na drugiego wiedzieć, już się rozsławi. Łrai. Jęz. A 2. Tak się to było na wschodzie rozsławiło, że mało nie wszyscy o tym wiedzieli. Biał. Post. 157. Jedzie, widzieć dziewkę,, jeśli była Tak gładka, za jaką się była rozsławiła. P. Kchan. Orl. 1, 403. Wys. Aloj. 209.
ROZSŁODNĄĆ netitr. dok., słodkim się stać, słodyczą przejść; fiifS merben, son (snfSigfeit ЬигфЬгппдеп feęn. Woda rozsłodnęła od drzewa. Radz. Syr. 38, 5. ROZSŁODZIC cz. dok., słodkim uczynić; Bosn. rasladiti, fńj5 ma> феп. — Fig. Chłopczyna rozsłodzony twojej piękności wdziękami. Kniaź. Poez. 3, 14.
ROZSŁUCHAWAĆ cz. cont.; Boss. разслушивать; słuchając rozważać, rozbierać; aufmerffam andren, »ernennen. Rozkazałem sędziom: rozsłuchawajcie między bracią waszą, a sądźcie między niemi. Budn. Deut. 1, 16. (wysłuchywajcie. Bibl. Gd.). ROZSŁYNĄĆ med. jedntl., rozsłynąć się recipr., rozsławić się, bcriifmtt werben. Rozsłynę, persono. Xolck. 914. Ьпгф[фпЦрп. Téj śmierci głośna szczęśliwie nowina W obudwóch wojskach prędko rozsłynęła. Leszcz. /z S. 257. Ta sława wnet rozsłynęła po mieście. Wys. Kat. 354. Nauka apostolska po wszystkim się świecie rozsłynęła. Żuru. Pont 7.
ROZSMAKOWAĆ się w czym, recipr. d li., smak w czym polubić, ©efdimarf an etmaśi ftnbcn. Pif wesoło, a gdy się w trunku rozsmakował, posłano po toż wino na dopełnienie ochoty. Nur. Ust. 7, 95.
ROZŚMIAĆ się, f rozśrnieje sie rcnpr. dok.’, Sorab. 1. roffineju, rolfmejam; Boss разсмѣяться, возсмѣяться; w Śmiech wpaść, in ein 8афеи апзЬгефеп. Kto się wstydzi rozśmiać, powinien się wstydzić, że jest człowiekiem. Teat. 34 b, G 2. Możecie ten płacz obrócić w rośmianie. Groch. W. 357. ROZŚMIESZYĆ kogo cz. dok., Rozśmieszać niedok.-, Boh. rozsmiśiti; Boss. разсмѣшить, пересмѣшить, насмѣшить; robić, że sie kto rozśrnieje, do śmiechu kogo pobudzić, ladjen шафеп. Drugiego najmniejsza rzecz rozśmieszy. Zab, 12, 28’2. Ufam bogu, w nieszczęściu mym, że mię pocieszy, A w tak ciężkim żalu moim łaskawie rozśmieszy. Pteśn. Kat. 158. Rozśmieszający Boss. смѣхотворный. Rozśmieszanie Boss. мѣхотворство. — Rzekła Sara: rozśmies/ył mie bóg, a ktokolwiek usłyszy, śmiać się też będzie ze mna. Budź. Genes. 21, 6. (śmiech mi uczynił bóg. Bibl. Gd., śmieszną mię uczynił).
ROZSNOWA. y, i., rozsnowanie, osnowa rozciągniona; bał Slirôeinaiibemeben, Sluâeinaiibernucfeln, bie Gśntmicfelung. — Fig. Niechaj tak twoi synowie Na tym sie gruncie zasadzą, A w dalszej rodu rozsnowie Wnuki go wnukom oddadzą. Kniaź. Poez. 1, 181. ROZSNUĆ, f. rozsnuje cs. dok.. Rozsnować niedok., rozwinąć, pr. et fig., au#< etnanber witfclu, enfroicfeln. Chyba tak mocny węzeł śmierć rozsunie. Zub 1, 75. Alb. rozwiąże, rozdzieranie.
ROZSOCHA, ROSOCHA, y. ż., RUZSOSZKA, i, ż., dem., ROZSOCHACINA, y, z., demin., odnoga u drzew, u rogów; der ЗасГеп an einem ©eroeiOe, ein gabelförmiger Slff an einem Saume, ein ©alulftocf, ©abelaff uorn mit jmey (Silben; Boh. rozsoeha, rozpora; Sorab. 1. rozszoch; Catn, rashohe; Croat. raszöhe, roglye » widły, (raszossicza, rogussa > piędźj; Bag. räsoha, (rasösciza, roguscja < piędź); Bosn. rasosciça, dusgma od velikoga prrista i magnega
