rządu formować z tego bibliotekę narodową; wcielona do Uniwersytetu, uległa ona później temuż losowi co biblioteka Załuskich. Jako deputowany miasta Warszawy, zasiadał tez nasz autor na sejmie, a była to jedyna funkcya która go po zmianach roku 1831 w złem świetle w obec rządu stawiła. Mimo to jednak otrzymuje w tym czasie nadzór główny nad wychowaniem publicznćm, a wkrótce zasiada w komitecie zajmującym się nowem urządzeniem szkół i zakładów. W roku 1833 był Dyrektorem Gymnazyum, Prezesem komitetu czuwającego nad szkołami i zakładami panieńskiemi i Członkiem Rady wychowania publicznego; nakoniec kawalerem orderu ś. Stanisława I klasy i orderu ś. Włodzimierza III klasy.
Nie mniej znakomite, ani mniej liczne były tez naukowe jego zaszczyty. W roku 1810 po ukazaniu się trzech pierwszych tomów Słownika, król Saski i książę Warszawski obdarza go wielkim złotym medalem z napisem: Virtuti et ingenio. Ukończenie Słownika opiewane było przez najznakomitszego poetę podówczas: Kazimierza Brodzińskiego, a Towarzystwo Przyjaciół Nauk Warszawskie, wyprawiło z tegoż powodu wspaniałą ucztę, na której naprzeciw autora wznosił się Słownik jego, gałązkami waawrzynu uwieńczony. Pod koniec uczty zebrano pierwszą składkę na pomnik Kopernika, spółrodaka Lindego. Niebawem otrzymał autor z rąk Józefa Zajączka, Namiestnika królestwa Polskiego, wielki medal złoty na cześć jego wybity, i złożony mu w imieniu narodu, z napisem: Za Słownik Polskiego Języka, Ziomkowie 1816. Dwaj znakomici pisarze polscy: Ossoliński i Stanisław lir. Potocki, poświęcili mu dzieła swoje. Towarzystwa uczone i akademie ubiegały się o zaszczyt liczenia go między swymi członkami. Towarzystwo Warszawskie miało go już w swem gronie od pierwszego swego zawiązku. Zaraz po ukazaniu się pierwszego tomu Słownika przysłała mu dyplom na swego członka królewsko — czeska Akademia w Pradze; następnie akademie: Götyngska, Wileńska, Berlińska, Królewiecka i Instytut Francuzki w Paryżu.
Później został członkiem Uniwersytetu w Kazaniu i członkiem cesarskiej Akademii Petersburskiej: dyplom który mu ta akademia przysłała, był po raz pierwszy dany cudzoziemcowi. Odtąd naukowe jego zaszczyty z każdym niemal rokiem wzrastały; mianowały go członkiem swoim prawie wszystkie Uniwersytety w państwie Rossyjskiem, równie jak i Towarzystwo starożytności Północnych w Kopenhadze. W roku 1842 obchodzono w Warszawie uroczystość SOletniej rocznicy jego Doktoratu Filozofii. Uniwersytet Lipski nadesłał mu przy tej sposobności nowy dyplom wraz z swemi życzeniami, a jenerał Okuniew, Dyrektor Rady edukacyjnej w królestwie Polskiem’, wręczył mu na dniu i czerwca z upoważnienia Namiestnika medal złoty, na cześć naszego autora bity, po którego jednej stronie jego popiersie, po drugiej zaś następujący napis:
