Krystyna Daaé, na skutek intryg, o których pomówimy później, nie święciła w operze dalszych triumfów po owem słynnem przedstawieniu galowem. Śpiewała jednakże parokrotnie z wielkiem powodzeniem w domach prywatnych, produkując się w najpiękniejszych partjach swego repertuaru. Krytyka wyrażała się o niej nadal z największym zachwytem. Jednakże, po ostatnim wieczorze u księżnej de Zurich, Krystyna odmówiła stanowczo wszelkim zaproszeniom, nie starając się nawet tłumaczyć ze swojego postępowania, działając jakgdyby pod wpływem jakiejś siły obcej i potężnej.
Wiedziała, że hrabia de Chagny, przez wzgląd na swego brata, gorąco ją popierał u nowych dyrektorów, napisała więc do niego, dziękując mu za dotychczasowe względy i prosząc, aby się nią więcej w tym kierunku nie zajmowano.
Jedni utrzymywali, że Krystyną powoduje wygórowana duma i zarozumiałość, drudzy odnajdowali w tem odsunięciu się od ludzi wrodzoną nieśmiałość i skromność dziewczyny. Nikt nie przy-
