Przejdź do zawartości

Strona:PL Leroux - Upiór opery.djvu/290

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.



EPILOG

Tak przedstawia się prawdziwa historja Upiora Opery. Jak już wzmiankowałem na początku tej opowieści nie można obecnie wątpić o tem, że Eryk żył naprawdę. Zbyt wiele dowodów jego istnienia, dostępnych dla każdego, wplata się w całą akcję dramatu braci Chagny.
Nie potrzebuję powtarzać do jakiego stopnia sprawa ta zaciekawiła stolicę. Porwanie artystki, niezwykła śmierć hrabiego de Chagny, zniknięcie jego brata i dziwny sen pracowników centrali oświetlenia Opery!... Co za dramaty! Co za namiętności! Jakież zbrodnie łączą się z idyllą Raula i słodkiej czarującej Krystyny!... Co się stało z wspaniałą tajemniczą śpiewaczką, której świat nie miał już nigdy usłyszeć?... Przedstawiano ją, jako ofiarę rywalizacji dwóch braci i nikt nie domyślił się, co zaszło; nikt nie zrozumiał, że jeśli Raul i Krystyna gdzieś zniknęli, to dlatego, że oboje młodzi pragnęli się usunąć jak najdalej od świata, aby zakosztować szczęścia, którem nie chcieli się cieszyć wobec wszystkich, po niewytłumaczonej śmierci hrabiego Filipa...
Chociaż rychło potem śledztwo sądowe, które