Strona:PL Leroux - Upiór opery.djvu/24

śmierci starego hrabiego, gdy Raul miał lat dwanaście, hrabia Filip zajął się wychowaniem dziecka. Chłopiec miał od dzieciństwa pociąg do marynarki, zaczął przeto kształcić się w tym kierunku i skończył szkołę morską. Dzięki szerokim stosunkom został wyznaczony do wzięcia udziału w ekspedycji, która miała w lodach podbiegunowych wyszukiwać śladów ekspedycji na statku d’Artois, o której już od trzech lat nie było żadnej wiadomości. Narazie młody hrabia korzystał z dłuższego urlopu, który kończył się dopiero za sześć miesięcy.
 Nieśmiałość młodego marynarza, powiedziałbym nawet — niewinność, była wprost niezwykła. Zdawało się, że dopiero co wydostał się z pod ręki kobiecej. Wyrósłszy w towarzystwie dwóch sióstr i starej ciotki, nabrał w sposobie bycia wielkiej skromności, która jeszcze dodawała mu wdzięku. W tym czasie miał skończone dwadzieścia jeden lat, a wyglądał na osiemnaście. Miał niewielkie, jasne wąsiki, piękne niebieskie oczy i cerę dziewczyny.
 Hr. Filip kochał bardzo Raula. Czuł się z niego dumnym i przewidywał dla młodszego brata pełną chwały karjerę w marynarce, w której jeden z ich przodków, słynny Chagny de La Roche, zajmował stanowisko admirała. Obecnie korzystał z urlopu młodzieńca, aby mu pokazać w Paryżu wszystko to, co w dziedzinie wytwornych rozrywek i przyjemności pozostawało dla niego nieznanem.