Po dokonanem zwycięstwie, Bułgarzy zatrzymali się, w przeświadczeniu, że osiągnęli bardzo wiele. Zresztą, spodziewano się kontrataku tureckiego, do odparcia którego, należało się przygotować.
Nie wiedzieli zwycięzcy sami, jaka panika zawładnęła armią nieprzyjacielską.
Rouletabille widząc, gdy się rozwidniło, że Iwana ciągle śpi głęboko, udał się do poblizkiej Akmadży, gdzie się umówił z Candeurem i Włodzimierzem. Znalazł ich tam pod biurem pocztowem, ale niestety, w opłakanym stanie. Byli zupełnie podobni do tegoż biura, wpółrozwalonego, które nie nadawało się zgoła do wysyłania czegokolwiek. Candeur bił się potężnemi pięściami w piersi, jak penitent przy spowiedzi. Wyglądał, jak widmo, jak cień. Oskarżał się, że winien jest śmierci Rouletabilla, a Włodzimierz nie mógł go w żaden sposób pocieszyć. Zgubili go w nocy podczas bitwy i szukali, aż do rana, pomiędzy trupami.
