Strona:PL Leroux - Dziwne przygody miłosne Rouletabilla.pdf/88

ostrożny. Do widzenia Candeur, do widzenia Włodzimierzu!
 Zdaleka pożegnał ich skinieniem, nie podając ręki. Bał się wzruszenia, bo chwila była rzeczywiście groźna. Wybiegł śladem Iwany.
 — Przeklęta baba! — warknął Candeur. — Nie pozwoli nawet zjeść człowiekowi! Ale go wzięła! Życzę jej, aby padła od pierwszej kuli.
 — Zobaczysz, że wyjdzie cało, dyablica, a kopyta wyciągnie Rouletabille. Tak bywa zawsze!
 — Stul gębę, idyoto! — wrzasnął Candeur — Skończ jeść i chodźmy. Nie możemy go przecież zostawić samego.
 — Gdy się znaleźli na dworze, ujrzeli zaraz Rouletabilla i Iwanę, stojących za skałą; oświetlały ich raz poraz strzały armatnie. Nie mogli iść dalej, wstrzymani naporem szeregów.
 Iwana okręciła głowę welonem, który powiewał z wiatrem, jak sztandar.
 Nagle rozległ się krzyk Rouletabilla.
 Przybiegli do niego.
 — Czyś ranny? — spytał Candeur.
 — Nie... Ale Iwana... gdzieś znikła.
 Zaczął wołać, ale głos jego utonął w grzechocie karabinów maszynowych.
 Iwana dała nagle nura w tę falę ludzką, płynącą ku śmierci i fala ta poniosła ją z sobą, gdzieś