Strona:PL Leopold Blumental Wszechpartyjna rodzina.pdf/3

proklamacje?! Przecie-że po polsku! Sam Marks powiedział…
 — Co Marks?! Ty Marksa nie czytałeś!…
 — A ty… czytałeś? co?
 — Ja także nie! Ale będę czytał…
 — I ja też będę!…
 — Nie! ty mi lepiej powiedz, co będzie, jak konstytuanta w Warszawie nie pogodzi się z konstytuantą w Petersburgu?
 — O jej! dlaczego nie ma się pogodzić?
 — Ale jak się nie pogodzą?…
 — Poczekaj… to się zjadą deputowani od tych i deputowani od tamtych… i… będą radzili…
 — A ile ich będzie?
 — Co ile? Niech będzie sześć!
 — Sześć z jednej… a z drugiej ile?
 — Ma się wiedzieć tyleż… Prawa równe!
 — A co będzie, jak się deputaci nie pogodzą? Sześć — swoje i sześć drugich — swoje! I ani rusz. Ci mówią: „Petersburg rozkazał.“ A tamci: „Warszawa przykazała też“…
 — Idjota jesteś!… Co Petersburg ma kazać, jak ja mam konstytuantę?!
 — Ty sam kwadratowy!… Co będzie, jak żaden nie ustąpi?…
 — Dlaczego nie ma ustąpić ten, co będzie chciał niesprawiedliwie?
 — Ho! ho! miesza się do rozmowy dwunastoletni Piotruś, ex-pedek, obecnie pesymista — sprawiedliwość nie istnieje! Tylko siła!
 — Ma racyę! tylko siła! — tryumfuje Romek.
 — Piotruś — Smarkando jakaś! bo cię wypchnę — oburza się Jaś na zwolennika siły.
 — Konstytuanty chcesz? — dowodzi z ferworem