padek ostatniego nieszczęścia. Ale wprzód ja sami Karthagowie po części z jéj szczęśliwości wyzuli. Aristotel. mirab. ausc. T. III. p. 537. v. 49. cf. Diod. Sicul: V. 20. Tak z dziwnémi Karthagów powieściami, niemniej dziwne mieszali. Czytali oni Karthaskich pisarzy, Aristot. polit. II. 5. a kiedy czytali Hannona, koniecznie w pewnym sposobie i o Himilkona odkryciach wiedzić musieli. Te właśnie ukazują się w owym powtarzanym może urojonym stanie morza. Zapadły się wszystkie ziemié Atlantidy a powielkiej części i owe zielska morskie! Z tym wszystkim pobrzeżné miałczyzny i zielska, więcej badacza prawdy utrudzać mogą a niżeli ubaśnione zapadające się krajiny! W różnych czasach zielska i porosty morskie na wodach Atlanckich napadano, lubo te były odleglejsze od brzegów przez Himilkona zwiedzanych. Lecz zostawmy tę rzecz geologom do wyśledzénia, w których punktach istotnie mógł w nadbrzeżnej podróży swojéj Himilko te zielska, te miałczyzny, morskiemi zaludnioné potworami znachodzić? nas to najwięcej obchodzi że Himilko minąwszy Estrymnicki przylądek, płynął koło Portugalji i Galicji, zachodnim niesiony wiatrem koło Asturji, a południowym koło Aquitanji i dalszéj Francji, nim przybył do brzegów Albjonu, Swiętej Jernów wyspy i Estrymnidów to jest Sorlingów. O
