i koło nich jest miejsce Anoston, z którégo nikt już niewracał, bo skoro się z rzéki smutku tam płynącej napił, we łzach i tkaniu konał; jeżeli zaś zaczerpnął z rzéki pociechy, tak zapominał o przeszłości, odmładniał, dzieciniał i niknął. Theopomp. ap. Aelian. var. hist. III. 18. Tak chociaż Atlantis znikła postarali się Grecy o Meropją. Lecz chociaż Atlantis znikła i zaległa nieżeglownym trzęsawiskiem; chociaż był tam błotny ocean, niegłęboki, przy ciszy, w odchłań zapadający Aristotel. meteor. II. 1. jednak Gaddirzanie i Karthadzy (a nie Grecy) tam pływali. Gaddirzanie płynąc prosto na zachód, napadali na wyspy. Były one pełne porostów i zielska morskiego, (θρυον, φυκος) przez bałwany morskie skrapianégo, a za występem wód zupełnie zaléwanego. Makrelów[1] tu mnóstwo, wielkości i liczby niedouwierzénia, te, solone, w naczynia stłoczoné do Karthagi były przewożoné, a nigdzie dalej nierozsyłané. Aristotel. de mirab. auscult. T. III. p. 542. v 23. Karthagowie zaś sami, znaleźli na Oceanie Atlanckim, o kilka dni drogi od lądu, prześliczną wyspę, tak powabną, że aż senat zakazami wstrzymał wynoszenie się do niej, zachowując sobie jéj posiadanie, na przy-
- ↑ Scomber thynpus, vel thynnus.
