zwiska używać affektowali, po tych powtarzanych Britanji odkryciach, imienia Albjonu i Swiętéj używali[1]. Później imiona te wspólnie z nazwiskami Britannji i Hibernji w geografji osiadły[2]. Są zatym imiona te niezawodnie stare, a jednak od Greków pierwotnie nieużywané, koniecznie tedy muszą być Karthaskié, Punickié, razem z Estrymnickim imieniem od Himilkona używane. – Wspomnioną wielką sodnoge, Himilko od przylądku Estrymnickiego zaczynając okrążył. Niemożna jéj było jednym opłynąć wiatrem: w części kierował w niej zefyros (przy północnych brzegach Hiszpanji) a w części notos (przy brzegach Francji) (Avieni ora mar. 174-177). I podróż wiele trudów wymagała, albowiem trzeba się na przeciw Estrymnickich wysp posuwać koto brzegów bezludnych skąd Celtowie Ligyów pospędzali (Avien. ib. 132 sq.). Himilko zaledwie ją we czterech miesiącach przepłynął: czego przyczynę sam Himilko podawał. Podług niego: żadnego tam wiatru nie było, coby żagle popychał, a gnuśny rościek wód ociężałych zmartwiał. Chwasty morskie łodygami swemi nieraz
