Nazwisko Estrymnis latwo w Szemickim języku znalezioné.[1], było użyte od Himilkona i Karthagów. Jest to rzeczą niewatpliwą. Lecz czyli nazwisko Swiętéj Hibernów wyspy i Albjonu jest również Fenickie? Grecy poznając te wyspy nazwali je Britanją, za nimi podobnież Rzymianie Britanją. Z pisarzy, ci tylko, co stare na-
- ↑ Oestr-ymm: abscondit se; occultavit populus, to jest: niewiadome ludy. Alboli też Fenicką formą grex, divitiae (Astharte bogini, nazwisko miasta Deuter. 1. 4.) mare, occidens, meridies, a zatym: bogate morza, bogate zachodnie strony. — Dawna że Bochart wyprowadzając etymologję Ibernów ultima habitatio, tudzież Britannji ager stanni et plumbi, nawet wyrazu Greckiego κασσίτερος, w nazwisku Szemickim cyny, (u Jonathana kastira, w Arabskim kasdir, w Talmudzkim Sanhedrin kasterjon znajdując,) że pominął wyźrzódłosłowienie z Hebrajskiego Estrymnidy. (Bochart, geogr. sacra l. 39.)
lingi leżą, większą była w opisie Himilkona od małego zalewu Albjonu, to jest niezawodnie skoro uważymy jednostajną zawsze starożytnych niepewność gdzie Sorlingi cynowe wyspy położyć? cała przestrzeń między przylądkiem S. Wincentego i Kornwalją do tego im się otwierała. Taką wskazał im opis Punicki i Himilkona, taką nam oznacza Avjenus. Wszakże Awjenus czytał że cztéry miesiące drogi Himilko w odnodze Estrymnis strawił: nie był tedy to mały zaléw. Niżej 31.
