Strona:PL Leblanc - Zwierzenia Arsena Lupina.djvu/93

Dugrival pracował w tym samym fachu, co i ty... No, nie na wielką skalę... byliśmy mniej wymagający... podczasu do czasu trochę złota... portmonetka albo portfel... Gabriel, przez nas przyuczony urządzał to zgrabnie.. na wyścigach... W ten sposób uciułaliśmy trochę grosza...
 — To ślicznie!...
 — A widzisz, cieszę się, że ci się to podoba. A jeśli o tem mówię, — to poto, byś aię przekonał, że nie masz do czynienia z nowicjuszką i na ratunek znikąd liczyć nie możesz. Ten pokój łączy się z moją sypialnią — i ma odrębne, nieznane nikomu wyjście. Był to gabinet Dugrivala: tu przyjmował swoich przyjaciół, — tu miał magazyn swych rozmaitych ubrań, przyrządów... nawet osobny telefon, jak widzisz. Nie masz co spodziewać się ratunku. Twoi przyjaciele i wspólnicy tu cię szukać nie będą, — skierowałam ich na inny trop. Wszystko przepadło! No, orjentujesz się już w swojej sytuacji?
 — Tak.
 — Zatem podpisz te czeki.
 — A jeżeli podpiszę, — odzyskam wonlość?
 — Najpierw muszę podjąć pieniądze.
 — A potem?
 — Potem będziesz wolny. Przysięgam na zbawienie mej duszy.
 — Niebardzo w to wierzę.
 — Przecież niemasz innego wyboru!
 — Tak, to prawda. Dawaj.
 Rozwiązała mu prawą rękę, a podając pióro, mówiła:
 — Pamiętaj, że na każdym czeku jest inne nazwisko, wypisane innym charakterem pisma.
 — Wiem o tem dobrze.
 Podpisał wszystkie czeki.
 — Gabrielu, — zwróciła się do swego synowca, — teraz dziesiąta. Jeżeli do dwunastej nie wrócę, — będzie to znaczyć, że ten łotr urządził mi jakiś kawał. Wtedy możesz mu palnąć w łeb. Zostawiam ci