Trzy te płonące polana znaczyć ją będą w waszych nowych poczynaniach a to przez doskonalenie się, stałą gotowość do służby, szukania miejsca w społeczeństwie. Nie ma z tej drogi ucieczki — musicie iść naprzód. Jeden nasz wspólny cel — Bóg i Polska. Twarda ma być wasza służba, i twardych z siebie uczynić macie ludzi, by na nas, jak na żołnierskich bagnetach mógł wesprzeć się cały kraj.
Czuwaj!
Na tym obrzęd przejścia harcerzy do skautów kończy się.
Jeżeli drużyna wychowa sobie Harcerza Rzeczypospolitej (mniejsza i słabsza H. O.[1]) niech mu drużynowy poświęci chwilę przy ognisku — powie jak to młody wódz doszedł do tego stopnia, jak dawniej bywało w drużynie.
Mały ten obchód na cześć H. R. przynosi mu wielką przyjemność, drużynowemu pozyskuje oddanego wodza i daje okazję do przypomnień chłopcom wielkich kart historii drużyny.
Od 1939 r. Pan Prezydent Rzeczypospoliej zgodził się przyjmować w dniu św. Jerzego tych Harcerzy Rzeczypospolitej, którzy w ciągu ostatniego roku zdobyli ten stopień.
- ↑
H. O. – Harcerz Orli, stopień niższy od Harcerza Rzeczypospolitej.
