wprawy pracą. Trudność trwać będzie chwilę, stopniami umysł nabierze giętkości, pamięć się wdroży, otworzą zamknięte skarbce duszy.
Pierwsza ta książeczka, naturalnie jak najłatwiejszą być musiała i nie zbyt obarczającą; dotknięto w niej tylko, co nieodzownie potrzebne, z zamiarem rozszerzenia tego samego przedmiotu później, dla wprawniejszych już uczniów.
Z serca pragniemy, aby ten sposób nauczania czytaniem, z dodatkiem żywego słowa, okazał się skutecznym. Radzibyśmy przyczynić się choć w drobnej cząstce do oświaty ludu, i największą nagrodą dla nas, będzie osiągnienie tego celu.
W następnych książeczkach pójdziemy dalej, ukazując z różnych stron świat, ziemię, kraj, życie i cokolwiek da się ująć w ramy prostego, przystępnego opowiadania.
J. I. Kraszewski.
