Ta strona została uwierzytelniona.
195. Na ich nieszczęście przyszedł wiatr przeciwny,
Rozbił im okręt. Tam frasunek dziwny
Przyszedł tak nagle na one spólniki[a],
Zmylił im szyki.[1]
196. Nietoperz gdy tam stracił główną sumę[b],
Odmienił wnetże onę swoję dumę;
Chroni się we dnie swego kredytora,
Czeka wieczora.[2]
197. Strzeże się zawsze wójtowskiego[c] sługi,
By go nie pozwał do prawa o długi;
Więc przez cały dzień bojąc się popłochu[d]
Siedzi w maclochu[e].[3]
198. Nurek bojąc się też prawnych kłopotów
Zawsze na wodzie szuka swych klejnotów;
Nurza się do dna, zaniechawszy chluby
Szuka swej zguby[4]
- ↑ Zmylił im szyki, pomieszał im plany. Przyszedł — rozbił; przyszedł — zmylił bez ścisłego połączenia (Asyndeton) dla żywości opowiadania. Tak samo w następnej wrotce chroni — czeka.
- ↑ Główną, całą; porów. 181.
- ↑ Wójtowskiego sługi po dzisiejszemu egzekutora. Bojąc się popłochu. Popłoch właściwie znaczy to samo co trwoga. Bojąc się trwogi nie miałoby sęsu. Ponieważ atoli popłoch od słowa popłoszyć pochodzi, co znaczy spędzić, więc bojąc się popłochu, tu nic innego znaczyć nie może, jak ponieważ się boji, by go nie goniono, by go nie płoszono, siedzi przez cały dzień w maclochu. Macloch, dziura w drzewie, murze itp.
- ↑ Prawnych kłopotów, kłopotów wynikających z procesu. Klejnotów, swych pieniędzy, skarbów popożyczanych, patrz w. 193. Chluba dwojakie ma znaczenie: 1) szczycenie się czem, popisywanie własne, chwalenie, przechwalanie się, np. pieniędzy pożyczają na chlubę, aby się zdali być bogatszymi; 2) sława, chwała. W tem znaczeniu Linde zna tylko przymiotnik chlubny. Tu zaniechawszy chluby w pierwszem użyte znaczeniu, tyle co, zapominając o swojej dumie. Zguby, zatopionych klejnotów.
