Ta strona została uwierzytelniona.
uderzył; owszem, popatrzeli na niego chłopi z adoracyą.
I byliby go może puścili, ale się każdy jeden na drugiego oglądał i na nagrodę liczyli. Spodziewali się, że każdy coś dostanie. Bandą też na wóz siedli.
A Sobek Jaworcarz, ledwie ruszyli, zaraz im zaśpiewał na poczekaniu:
Oćkało mie cosi ode nóg do głowy.
Tagek musiał jehać w Nowy Targ z Harklowej!...
Wściekali się, ale go bić nie śmieli; i tak jechali, klnąc mu, a on im w śpiewkach urągał. Ale nim dojechali do Nowego Targu, już mu nic nie mówili, podziwiając wewnątrz dusz jego fantazyę i geniusz poetycki. On też im przestał urągać, śpiewał, jakby nikogo przy nim nie było:
Ani tak nie idzie austryjacki Dunaj,
Jak se hodziéł drógom Jaworcarzów śuhaj!
