Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 03.djvu/049

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

je, * I Józef stary Ono pielęgnuje. * Chrystus się itd.

Chociaż w stajence Panna Syna rodzi, * Przecież On wkrótce ludzi oswobodzi. * Chrystus się itd.

I trzej królowie od Wschodu przybyli, * I dary Panu kosztowne złożyli. * Chrystus się itd.

Pójdźmy też i my przywitać Jezusa, * Króla nad królmi, uwielbić Chrystusa. * Chrystus się itd.

Bądźże pochwalon dziś nasz wieczny Panie, * Któryś złożony na zielonem sianie. * Chrystus się itd.

Bądź pozdrowiony, Boże nieskończony, * Sławiemy Ciebie, Jezu niezmierzony. * Chrystus się itd.





PIEŚŃ  49.


Dziś dzień nastąpił pełen radości, * Który przynagla trzody i gości, * By bieżeli krokiem, * Jak we dnie, tak mrokiem, * Do szopy, do szopy.

Do tej maleńkiej z drzewa stajenki, * W której złożony został maleńki, * Któremu stworzenia, * Ukłony i pienia * Oddają, oddają.

Wszystkich żyjących ludzi języki, * Czyniąc w śpiewaniu różne okrzyki, * Na ręku piastują, * Synem Go mianują, * Maryi, Maryi.

Jak tylko doszła do nas nowina, * Iż jest zrodzona mała Dziecina, * Zaraz my wesoło * Czynimy to koło *Do naszej kolędy, do naszej kolędy.

Gromadno przeto spieszym do Ciebie, * Przedwieczny Synu Ojca