Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/114

 — Przeciw Francuzom? Tak. Oni walczyli przeciwko mnie, ja przeciw nim.
 — Zabił pan jakichś Francuzów?
 — Być może. Podczas walki trudno biegać za kulami i patrzeć, czy kogo nie trafią.
 — Brał pan udział w bitwie pod Cena Sonores?
 — Tak.
 — Zna pan tych ludzi?
 Generał wskazał na trzech żołnierzy, których zatrzymał jako świadków. Sępi Dziób przyjrzał się im badawczo:
 — Owszem. Znam ich. Widziałem ich niedawno za miastem.
 — A przedtem?
 — Nie przypominam sobie. Zresztą, ani mnie to grzeje, ani ziębi.
 — Ci trzej ludzie obserwowali was pod Cena Sonores.
 — To możliwe.
 — Twierdzą, że strzela pan bardzo trafnie.
 — Tak? Bardzo mnie to cieszy! Dobry strzelec z przykrością dowiaduje się, że strzelał napróżno.
 — Dosyć błazeństwa! — zawołał generał ze złością. — Chodzi tu o śmierć i życie!
 Sępi Dziób zdumiał się.
 — O śmierć i życie? Jakżeto?
 — Sam pan tego nie rozumie? Jeżeli tak, to należy się litować nad pana ubóstwem umysłowem. Strzelał pan do Francuzów, jesteś więc mordercą.
 — Mordercą? — zapytał szybko Sępi Dziób.
 — Tak. A z mordercami rozprawiamy się krótko.

112