Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/116

pchnięto niedawno. Prawdopodobnie Judyta pomagała przy szyciu i stąd właśnie wiedziała o tym schowku.
 Nożem odprułem podszycie. Melton przestał krzyczeć, opanował się nieco. Oczy jego obrzucały moją dłoń płomieniem nienawiści. Jeden but zawierał cienką paczkę papierową w rodzaju koperty, drugi zaś — aż dwie takie paczki. Otworzyłem je. Znalazłem w dwóch kopertach po dziesięć tysięcy funtów szterlingów, w trzeciej zaś piętnaście tysięcy dolarów w banknotach.
 — Master Melton, czy chciałby pan powiedzieć, skąd masz te pieniądze? — zacząłem.
 — Niech cię licho porwie! — ryknął. — Nic się ode mnie nie dowiecie.
 — Nie bądźże tak pewny! Istnieją środki, które potrafią zmusić cię do mówienia. Ponieważ powinniśmy ustalić pochodzenie tych pieniędzy, więc nie zawahamy się tych środków zastosować, jeśli odmówisz odpowiedzi.
 — Spróbuj!
 — A jakże, spróbujemy! Zwracam tylko panu uwagę, że to nie zaszczyt dla byłego tuniskiego oficera doznać chłosty.
 — Chcecie mnie wychłostać?
 — Tak. Czy udzieli nam pan wyjaśnień?
 — Nie. Możecie mnie nawet na śmierć zakatować, łotry!
 — Niech się pan nie wystawia na pośmiewisko. Właśnie obeszlibyśmy się bez pana wskazówek. Nie-