Strona:PL Karol Dickens - Wielkie nadzieje Tom I.djvu/309

tatnich granic. Pani Chewiszem wychowała ją w tym celu, aby się mściła na całym męskim rodzie.
 — To krewna pani Chewiszem?
 — Nie. Adoptowała ją.
 — W jaki sposób ma się mścić na mężczyznach? Dlaczego?
 — Mój Boże! Czyż pan tego nie wiesz?
 — Nie.
 — Boże! Przecież to cała historya, trzeba ją zostawić na czas obiadu. A teraz pozwoli pan zadać sobie jedno pytanie: W jaki sposób pan w owym dniu się tam znalazł?
 Opowiedziałem mu; słuchał uważnie, póki nie skończyłem, a potem znów się zaśmiał i zapytał, czym się gniewał na niego? Nie pytałem go, czy on się na mnie gniewał, bo ja dawno już o tem zapomniałem.
 — Czym dobrze zrozumiał, że pan Dżaggers jest pańskim opiekunem? — spytał.
 — Tak.
 — A pan wie, że to zaufany pełnomocnik pani Chewiszem i że ona nikomu prócz jemu nie dowierza?
 Rozmowa taka mogła mnie sprowadzić na niepożądany temat i dlatego odrzekłem z pewnem niezadowoleniem, którego nie starałem się nawet ukryć, że widziałem Dżaggersa u pani Chewiszem tylko raz w dniu naszej walki i myślę, że on nie pamięta, czy mnie kiedy widział, czy nie.