Strona:PL Karol Dickens - Dombi i syn. T. 1.djvu/34

nosie — najstarszy. Od czego u ciebie pryszczyk? Czy przypadkowo, czy dziedzicznie?
 — Od żelazka — niewyraźnie mruknął mężczyzna.
 — Przepraszam, panie, coś pan powiedział?
 — Od żelazka, powtórzył ojciec rodziny.
 A, tak, zapomniałam — tłomaczyła panna Toks. Właśnie od żelazka. Malec dotknął się gorącego żelazka, gdy matki nie było w domu. Masz pan racyę. Gdy byłam u was, powiedziałeś mi pan także, że pańskie rzemiosło....
 — Palacz, proszę pani.
 — Coo? Podpalacz? — powtórzyła panna Toks.
 — Palacz, proszę pani, na parowozie.
 — Ach, tak, palacz... mówiła panna Toks, nie bardzo widocznie rozumiejąc istotę tego zajęcia. — Jakże się ono panu podoba?
 — Co, proszę pani?
 — Pańskie rzemiosło.
 — Wyborne zajęcie, proszę pani. Czasem tylko sadze dostają się tu — wskazał piersi — i od tego głos staje się chrapliwym. Od tego to i ja, proszę pani, mam chrypkę, nie zaś od jakiego paskudztwa.
 Panna Toks widocznie tak mało zrozumiała te wyjaśnienia, że nie wiedziała, jak kontynuować rozmowę. Tymczasem pani Czykk drobiazgowo badała żonę palacza o dzieciach, o domowem pożyciu, o metryce ślubu i tak dalej. Młoda