Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/220

 — Niema nic cięższego od czekania. — odpowiedział człowiek.
 — Jak się czułem?
 — Ciężko. Ciężko czekać. Cokolwiek się zdarzy jest zawsze wyzwoleniem. Ale czekać — tak ciężko!
 — Dlaczego pan mówi o tem?
 — Dlatego, że ciężko czekać. I pan starał się coś wyczytać w tych twarzach wypisanych prochem i śliną. I pan się dręczył. Nic niema bardziej męczącego, aniżeli obecne położenie.
 — Dlaczego?
 — Dlatego, że czekać jest ciężko.
 Człowiek umilkł i patrzył w ziemię.
 — Gdzie pan jedzie? — zapytał Zaruba po chwili.
 — Jadę tak tylko, — odpowiedział zapytany w roztargnieniu. — Można bowiem często znaleść piękne miejsca. Pojedzie pan tak daleko, że już o niczem pan nie myśli i nagle znajdzie się pan w takiem miejscu: potok, albo źródło w lesie, albo dzieci — coś nieoczekiwanego, coś pięknego. A wtedy zaskoczony zrozumie pan, co to jest szczęście.
 — Co to jest szczęście?
 — Nic. Spotkanie z niem jest takie proste. Krótko mówiąc, wzbudza ono podziw. Czy myślał pan kiedyś o pogańskich bogach?
 — Nie myślałem!