Strona:PL Julian Ursyn Niemcewicz - Śpiewy historyczne.djvu/394

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
16.

Słusznie się naród radości podawał,
Był to ostatni dzień iego potęgi,
Nie zgadł, że temu co prawa nadawał,
Sąsiedzi smutne nakażą przysięgi.





Przydatki do śpiewu o Wadysławie IV.


Odmienny od oyca przymiotami umysłu i serca, z dzieciństwa miły Polakom, przez przywiązanie, które do kraiu, mowy, stroiu, zwyczaiów nawet okazywał ojczystych: odważny, hoyny, uprzeymy, połączył Władysław na polu elekcyi wszystkich życzenia za sobą: przy schyłku wprawdzie życia Zygmunta, Krzysztof Radziwiłł i inni dysydenci zamyślaiącemu o berle Polskim Gustawowi Adolfowi nie małą czynili otuchę: lecz poznawszy iak dalekim od prześladowania był umysł królewicza, przydali i oni głosy swoie do głosów powszechnych. Wykrzyknióny królem Władysław na początku roku 1633 w Krakowie koronowanym został. Oddali mu hołd powinny Elektor Brandeburski i xżę Pomorski, a Tomasz syn wielkiego Zamoyskiego na czele licznego rycerstwa, ofiarował królowi chorągiew przez oyca pod Byczyną zdobytą, z herbem Austryackim i Maxymiliana cyfrą. Miasto Gdańsk, Kraków, i Wilno na seymie elekcyi posłów