ludu zbroynego; z mnieyszą liczba, lecz z dobraném rycerstwem, przyciągnął poźniéy hetman Zamoyski. Obadwa woyska w niewielkiém stały od siebie oddaleniu. Zamoyski miedzy Powązkami i wsią Folwarki opasał się wałami, z obu stron iak w czasie woyny otwartéy, zachowane ostróżność i czuyność; iakoż gorąco Zborowscy pragnęli coprędzéy na hetmańskich uderzyć, lecz Prymas Karnkowski, senat i ci wszyscy, co brzydząc się ślepém stronnictwem, dobro powszechne mieli tylko na pieczy, zapobiegli temu, uchwalaiąc by nikt zbroyno na pole elekcyi nie odważył się przechodzić. Ubiegaiący się o berło byli: Maxymilian brat Cesarza Rudolfa, Fiedor Wasilewicz Car Moskiewski, Zygmunt, syn Jana króla Szwedzkiego, siostrzeniec ostatniego z Jagiełłów. Chciano z początku Piasta, czyli którego z rodaków, sama trudność wyboru, wybór ten zniszczyła. Usiłowania pozostałéy po Batorym królowéy Anny córki Zygmunta Igo przywiązanie i wdzięczność Polaków ku krwi Jagiellońskiéy, wstręt nakoniec ku domowi Austryackiemu sprawiły, iż partya Zygmunta siostrzeńca królowéy tak się zmocnila, iż przy obstających przy Maxymilianie Zborowskich, pięciu tylko senatorów i nie wielka liczba szlachty została. Nie tracili przezto ducha Zborowscy, i owszem u Bernardynów gdzie mieli pomieszkanie swoie, pokrzepiali ią częstemi i głośnemi biesiady. Tam dowiedziawszy się, iż Prymas Karnkowski (który przez wzgląd dla Papieża trzymał dotąd za Arcyxięciem, a dziś na stronę Zygmunta przeszedł) chcieli go z domu iego blisko Barnardynów nad Wisłą w przysposobionéy w tym celu łodzi uwieźć, i wpośród siebie zatrzymać: lecz Zamoyski, któ-
