Pod ten czas, gdy Waszmość, Panie de Fierdrap łowiłeś kiełbie w Szkocyi, a brat mój tu oto przytomny, osobą swoją godnie przedstawiał powagę Sorbonny, bo czerwonym kubrakiem opięty wcwał za lisami konno ganiał w majętnościach miłego naszego krewniaka, księcia de Northumberland, pod ten czas właśnie Panny de Toufiedelys, uznały, iż niekoniecznie im uchodzić na emigracyę, jako że były dziedziczkami umiłowanemi od ludu w swych dobrach. Ja też nie uchodziłam, będąc ostatnią z rodziny licznej, a z dawien dawna rozproszonej. Zaczem, nie wynosząc się za morze, tu w kraju bawiłyśmy się czemś zgoła innem, jak snuciem niteczki z lnianego wrzeciona, że użyję słów starodawnej śpiewki bretońskiej. Minęły bo wiem spokojne czasy, gdy się obrębiało serwety tkane w jadalni zamkowej. Fraocya ginęła roztargana wojnami domowemi, a kołowrotki, ta chluba domu, przy których w dzieciństwie widy-
