wną szkołę poetycką, w Jonii, która zapożyczała wzory swoje z Grecyi właściwej za achajskich czasów i udoskonaliła stopniowo styl poematów
bohaterskich.
23. „Iliada” została rozszerzona i przekształcona przez kilku pisarzy z krótszego poematu o Gniewie Achillesa, utworu pojedynczego poety. Ów oryginalny „Gniew Achillesa,” utworzony prawdopodobnie przed 950 r. prz. Chr., był poematem na szerszą skalę, w którym motyw główny nadawał jedność urozmaiconej akcyi, a który możnaby właściwie nazwać epickim. Możliwie, iż był to ostatni i najlepszy z całego szeregu podobnych poematów. Jeśli wszakże był pierwszym w swoim rodzaju, autora jego możemy uważać za twórcę sztuki epickiej, któraby rozwijała się w takim razie nie przez przekształcenie śpiewu wojennego w poemat na wielką skalę, lecz od pieśni ku krótszemu poematowi. Przypuszczenie to, że w szeregu poetów jońskich znalazł się jeden obdarzony znacznym geniuszem twórczym, stwierdza uporczywa wiara, panująca w Grecyi starożytnej, w Homera osobowego, zwłaszcza, że „Homer” nie może być uważane za imię symboliczne[1].
„Odyssea” ułożona była przez innego poetę, późniejszej daty, niż autor „Gniewu,” a który posługiwał się do utworu swego dawniejszymi pieśniami o powrocie bohaterów z pod Troi. Obecny swój kształt przybrała około r. 660 prz. Chr.; porobiono w niej dodatki, lecz nie tak znaczne, jak w „Iliadzie,” tak, iż pierwotny plan jej uległ nie-
- ↑ Homerus znaczy «dostosowany» nie zaś «dostosowywanie»; wątpliwem jest, iżby można było przetłómaczyć wyraz ten na «wersyfikator» lub «zbieracz.»
