Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/128

młodego Mityleńczyka, oskarżonego o obrazę Ateńczyka około r. 417.
 5. Andocides ur. ok. 440, pochodził z rodziny szlachetnej, wygnany został z Aten w r. 415 wskutek podejrzenia o należenie do zbiorowego świętokradztwa: uszkodzenia w ciągu jednej nocy wszystkich posągów Hermesa, stojących u drzwi domów i gmachów publicznych. Dwa razy bezowocnie starał się przebaczenie, raz w r. 411, podczas panowania czterechset, następnie w 410, po ich upadku, zwracając się do zgromadzenia ludowego w mowie „Na swój powrót,” która się przechowała. Od r. 410 403 pędził wędrowne życie kupca w Sycylii, we Włoszech, w Grecyi, w Jonii i na Cyprze. W r. 402 amnestya powszechna umożliwiła mu powrót do Aten. Lecz w r. 399 odnowiono oskarżenie. Bronił się w mowie, również przechowanej („O misteryach” — tak nazwanej dlatego, że traktuje po części o oskarżeniu w pogwałceniu misteryj eleuzyńskich) i został uniewinniony. Podczas wojny korynckiej był jednym z posłów, wysłanych do Sparty dla zawarcia pokoju, a po powrocie wygłosił mowę „O pokoju ze Spartą,” r. 390, która doszła do nas. Mowa „Przeciwko Alcybiadesowi,” znana pod jego nazwiskiem, nie jest autentyczną. Główne znaczenie dzieł jego jest historyczne; nie jest on artystą, stylu, lecz posiada wiele naturalnej siły i odwagi, a celuje w żywych opisach.
 6. Liziasz wiele się przyczynił do rozwoju prozy attyckiej, a w swoim rodzaju jest jednym z najdoskonalszych pisarzy. Zerwał on ze sztywną jednostajnością dawnej szkoły, a odważył się być naturalnym i prostym, używając języka potocznego, lecz z zupełną czystością i wdziękiem. Ojciec jego był Syrakuzańczykiem, a Liziasz, chociaż uro-