Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.3.djvu/125

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

VII.

BALTAZAR.

Rozkazał tedy już pijany, aby przyniesiono naczynie złote i srebrne, które był zabrał Nabuchodonozor, ojciec jego z kościoła, który był w Jeruzalem, żeby pili z nich król i panowie przedni jego i żony jego i nałożnice.
Daniel. V. 2.

Tejże godziny ukazały się palce jako ręki człowieczej piszącej przeciw lichtarzowi na ścianie sali królewskiej, a król patrzał na członki ręki piszącej.
Daniel. V. 5.

Tejże nocy zabit jest Baltazar, król chaldejski.
A Daryusz Medczyk nastąpił na królestwo.
Daniel. V. 30. 31.


Baltazar, dumny władca świata,
Skrzydlate w świat rozesłał gońce,
Gdzie ranna zorza wieńce splata
I gdzie zachodzi krwawe słońce:
»Opuśćcie niebios jasne końce,
Do jaśniejszego spieszcie grodu —
Lenniki króla i obrońce
Niech złożą hołd swój, czynsz narodu,
I uczt skosztują żaru i słodkiego chłodu« —