redakcją Zacharjasiewicza i ma już dość ustaloną sławę [1]). Niedawno zawiązany w Warszawie obrazkowy „Tygodnik illustrowany“, stawia pierwsze kroki; celem jego opis kraju pod wszelkim względem, literatura i archeologja, krytyka i sprawy obecne.
W literacką stronę także bogate są gazety nasze, które rozwinęły się mianowicie od czasu nastania „Dziennika warszawskiego“; dzisiaj pół na pół są tylko polityczne. Gazety warszawskie drukowały niegdyś przed kilką jeszcze laty niezmiernie wiele powieści celniejszych naszych pisarzy; co zyskała pod tym względem lepszego w ostatnich czasach literatura nasza, wszystko to przeszło przez kolumny gazet. Dzisiaj przeminął ten zapał ku powieściom; gazety wogóle zajmują się kwestjami żywotnemi, literaturą i krytyką. Najznakomitszemi tutaj organami są w Warszawie Gazeta Warszawska i Gazeta Codzienna [2]), za niemi zdąża Kronika krajowa i zagraniczna [3]). W królestwie pruskiem Dziennik Poznański doskonale służy prowincji w jéj interesach, Czas wychodzący w Krakowie, pod względem politycznym zasługuje na wziętość, jako gazeta prawdziwie europejska; znakomicie redagowany co do polityki, upada w feljetonie, ale za to ma swój Dodatek literacki. Gazeta Lwowska niema wartości, ale odznacza się ciekawym i arcyważnym „Dodatkiem tygodniowym“ [4]). W ostatnich czasach podniósł się znakomicie „Przegląd polityczny“ we Lwowie. W Wilnie od początku 1760 roku zreformował się „Kurjer Wileński“. Najstarsza to z gazet polskich, bo w roku 1860 rozpoczęła, rok setny pierwszy życia [5]).
- ↑ „Kółko rodzinne“ przestało wychodzić w roku 1861.Przyp. wyd.
- ↑ „Gazeta codzienna” zamieniła się potém w „Gazetę polską”.Przyp. wyd.
- ↑ „Kronika krajowa i zagraniczna” w roku 1860 stała się własnością Niewiarowskiego i wychodziła jeszcze przez rok pod tytułem „Pszczółka“.Przyp. wyd.
- ↑ Przy „Gazecie lwowskiéj” zamiast „Dodatku tygodniowego”, wychodzi teraz „Przewodnik literacki”.Przyp. wyd.
- ↑ „Kurjer wileński” przestał wychodzić z rokiem 1864.Przyp. wyd.
