przyszłych dziejopisów, nieoceniona. Z dawnych na tem polu pracowników rzadko podnosi głos Michał Grabowski, krytyk wytrawny; częściéj daje się słyszeć Alexander Tyszyński, a w Warszawie najczęściéj czytamy recenzje Fryderyka Henryka Lewestama i Alexandra Krajewskiego. W Krakowie poważne ma zdanie Lucjan Siemieński. Za Bugiem odzywają się Antoni Marcinkowski (Nowosielski) i Zenon Fisz. Kazimierz Kaszewski i Edward Siwiński zdobywają sobie dopiero stanowisko. Lewestam obznajamia nas także od czasu do czasu z postępami literatur zagranicznych, a najwięcéj angielskiéj [1]); ważne tutaj są artykuły Biblioteki Warszawskiéj, pojawiające się od niedawnego czasu o literaturze angielskiéj, włoskiéj i niemieckiéj. Kazimierz Jarochowski doskonale streszcza w pobieżnych artykułach znakomitsze dzieła zagraniczne.
Oto celniejsi naturaliści nasi z bieżącego okresu: Fryderyk Skobel, professor farmakologji i patalogji w Krakowie [2]). Paweł Eustachy Leśniewski kiedyś najwięcéj ożywiał tę gałąź piśmiennictwa i prawie sam jeden pisał w przedmiocie historji naturalnéj, jako to: o rybołówstwie, o chowie pszczół i t. d. [3]) Tłómaczył wiele dzieł, oraz słynął jako znawca i pisarz dzieł gospodarskich Jan
- ↑ F: H: Lewestam, urodzony w roku 1817, od roku 1845 osiadł w Warszawie, gdzie był nauczycielem i inspektorem gimnazjum, a następnie profesorem uniwersytetu, dziś znowu jest nauczycielem gimnazjalnym. Przekładał na niemieckie „Klechdy“ Wójcickiego, „ Nieboską komedję“ Krasińskiego, pisał książeczki dla dzieci, tłómaczył na polskie Andersena, założył dziennik polityczny „Wiek“ w roku 1873. Z prac ważniejszych wydał: „Historję literatury powszechnéj“ (4 tomy) i „Historję literatury polskiéj“, obie jednak te prace są tylko kompilacja, pierwsza ma przynajmniéj tę zasługę, że zapełniła ważna lukę w naszéj literaturze, gdyż dziejów powszechnéj literatury nie mieliśmy wcale. Specjalnością. Lewestama są krytyki teatralne i utworów belletrystycznych.Przyp. wyd.
- ↑ Fryderyk K: Skobel, urodzony dnia 13 listopada 1806 roku, umarł dnia 26 listopada 1876 roku: Oprócz prac w dziedzinie nauk lekarskich zajmował się badaniem języka polskiego. Mając na względzie czystość języka występował energicznie przeciw jego skażeniu, choć i sam do tego dopomagał, tworząc często bez przyczyny nowe wyrazy.Przyp. wyd.
- ↑ E. Leśniewski umarł w Warszawie w roku 1855.Przyp. wyd.
