źródła zagraniczne [1]). Leon Rogalski wytłómaczył wielką historję powszechną Cezara Cantu z włoskiego.
305. Opisy podróży po krajach zagranicznych także się częściéj teraz w literaturze polskiéj trafiają, jak kiedyś. Po Krystyna Łacha Szyrmy [2]) podróży do Anglji i Szkocji odbytéj w 1824 roku, mieliśmy tylko dwie podróże do Włoch, jednę Stanisława Borkowskiego [3]), tego co wyszukał psałterz Małgorzaty i drugą Michala Wiszniewskiego [4]). Późniéj już, po 1830 roku dopiero, dział ten literatury zaczyna się zasilać pięknemi bardzo dziełami. Łucja z książąt Giedrojciów Rautenstrauchowa, uczona polka, któréj działalność literacka sięga jeszcze dawniejszych czasów, odmalowała nam Francję Ludwika Filipa i Włochy dzisiejsze. Orański opisał podróże swoje po Włoszech i Szwajcarji. Tripplin, jak powiedzieliśmy, w formie podróży pisał tylko powieści swoje, lubo i sam w istocie wiele podróżował.
W ostatnich czasach spotykamy piękne tutaj bogactwa literackie. Polacy rozproszeni po stepach i górach Rossji, opisują w sposób wcale zajmujący miejscowość, którą poznali i zbogacają tém skarbnicę nawet ogólnéj literatury europejskiéj, Józef Kobyłecki,
- ↑ T. Dziekoński, urodzony w roku 1790, umarł w roku 1875 w Warszawie. Inspektor szkół. Wydawał wiele rozprawek pedagogicznych, dziełek dla dzieci i t. d. Oprócz historyi Francyi, Anglji i Hiszpanji wydał „Życie Napoleona“, „Życie marszałków francuskich“; są to także przeróbki ze źródeł obcych. Z pomiędzy tłómaczeń, jakiemi przysłużył się literaturze, najważniejszy jest przekład dziejów Momsena.Przyp. wyd.
- ↑ K. Lach Szyrma, urodzony w Wojnikach w Prusach wschodnich w 1791 roku, umarł w roku 1866 w Devenport w Anglji.Przyp. wyd.
- ↑ St. Borkowski, urodzony dnia 3 maja 1782 roku, umarł dnia 29 grudnia 1850 roku. Zajmując się specjalnie geologją i mineralogją pisał rozprawy w tych przedmiotach w językach francuskim i niemieckim.Przyp. wyd.
- ↑ M. Wiszniewski, urodzony w roku 1794 w Firlejowie w Galicji, był profesorem uniwersytetu Jagiellońskiego, poczém stale osiadł we Włoszech. Pomnikowém dziełem jest jego „Historja literatury polskiéj“ (7 tomów sam wydał 1840—1845), 8my wydał Macewicz (1851), 9ty opracował z rękopismów autora T. Żebrawski (1857), 10ty (spis) wyszedł dopiero w roku 1866). Dzieło to nieukończone. Ważne są także jego: „Pomniki historyi i literatury polskiej“ (4 tomy).Przyp. wyd.
