Strona:PL J Bartoszewicz Historja literatury polskiej.djvu/755

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

korrektury z roku 1532 i inne rozprawy, których związek ze sprawą unji widoczny [1]).
Józef Przyborowski, filolog z powołania, późniéj już wziął się do historji, kiedy został archiwistą akt miejskich poznańskich. Obfite i piękne wydobywa z nich szczegóły o życiu dawno ubiegłem. Rozlegle jest bardzo pole jego działalności; prawodawstwo, rzecz menniczna, dzieje literatury, charakteryzowanie osób, wszystko to kocha Przyborowski. Najobszerniejsza atoli i najpiękniejsza jego praca, jest szczegółowa wiadomość o Kochanowskim, dziełach jego i wydaniach (§ 101) [2]).
Kazimierz Plebański napisał po łacinie rozprawę o intrygach elekcyjnych Marji Ludwiki i wydał dyarjusz podróży po Europie królewicza Władysława Wazy w roku 1624—1625. Jest Plebański professorem literatury polskiéj w gimnazjum w Lesznie [3]).
Leon Czaplicki napisał życiorys Dantyszka po łacinie i ocenił wartość jego utworów poetyckich.
Józef Wagner ocenił prawodawstwo Ostroroga.

Ważną pracę rozpoczął Władysław Nehring, professor w Trzemesznie. Postanowił ocenić historyków polskich złotéj epoki zygmuntowskiéj. Życiorysy służyły tu jako podstawa do poglądu naukowego. Zacna to i sumienna praca. Wydał naprzód Nehring rzecz o Hajdensztajnie po łacinie, potem lepiéj się namyślił i rozprawy o Sulikowskim i Bielskich wydał już po polsku. Jeżeli Nehring pracy swojéj dokończy, literatura polska mieć będzie naj-

  1. Romanowski umarł w młodym wieku dnia 15 października 1861 roku w Pau we Francji, gdzie udał się dla poratowania zdrowia. „Otia cornicensia“ wyszły na kilka miesięcy przed jego śmiercią. Był to pierwszy tom studjów nad wydanym przez T. Działyńskiego zbiorem: „Źródłopisma do dziejów unji Korony Polskiéj i W. Ks. Litewskiego.
    Przyp. wyd.
  2. J. Przyborowski, urodzony w Gałęzowie w Poznańskiem w roku 1823, nauczyciel i archiwista w Poznaniu, od 1863 do 1871 roku bibliotekarz biblioteki głównéj w Warszawie, dziś bibliotekarz Zamojskich.
  3. Plebański urodzony w roku 1831 w Poznańskiem. W roku 1861 powołany był na professora historji powszechnéj w szkole głównéj warszawskiéj.
    Przyp. wyd.