Strona:PL J Bartoszewicz Historja literatury polskiej.djvu/716

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

jewski. Felix Jezierski tłómaczył z angielskiego Lonfellowa „Ewangelinę“ i „Złotą legendę“. Wacław Szymanowski przekładał alexandryny Ponsarda [1]). W ogóle miły jest widok w literaturze naszéj bieżącéj tego krzątania się ludzi talentu około przyswojenia językowi i literaturze arcydzieł piśmiennictwa europejskiego.

Powieść.


290. Powieść rozwielmożniła się niezmiernie w dzisiejszéj literaturze. Najcelniejszym jéj zawsze reprezentantem Kraszewski, który tworzy niezmiernie łatwo, a że tworzy już od lat trzydziestu i to najwięcéj same powieści, ani sposób przeliczyć wszystkich jego dzieł i powiedzieć, które z nich najlepsze. Zdaje się, że i samemu Kraszewskiemu już powieść obrzydła; wybrał wszystkie typy i nieraz już się powtarza. Sam w jednym z artykułów swoich narzekał na zużytą formę powieści, a przecież co chwila nowe wydaje i lada przedmiot dostarcza mu treści, np. choroby wieku, kręcenie się stołów, podróż do Włoch, przeczytanie świeżo jakiéj książki historycznéj, w któréj znalazły się przypadkiem gotowe jakie zasoby do powieści [2]). Obok niego stoi Józef Korze-

  1. W Szymanowski urodzony w roku 1821, współpracownik i współredaktor wielu pism politycznych i literackich, obecnie jest redaktorem „Kurjera Warszawskiego“. Szymanowski tłómaczył oprócz „Honoru i pieniędzy“ Ponsarda, „Dzieci Edwarda“ Delavigne’a, przerabiał tegoż autora „Parię“ itd. Jako tłómacz Szymanowski jest znakomitym. Wiersz jego gładki, jędrny, potoczysty.
    Oryginalnie napisał kilka komedyj i dramatów, z których wyróżniają się dramat „Salomon“ i komedja „Dzieje Serca“ nagrodzona na konkursie warszawskim w r. 1860. Drobne jego utwory poetyczne cechuje humor, piękność myśli i wykończona forma.
    Przyp. wyd.
  2. J. I. Kraszewski od roku 1863 mieszka stale w Dreźnie. Płodność jego literacka coraz bardziéj się zwiększa. Niema prawie pisma, któregoby nie był współpracownikiem, niema przedsięwzięcia literackiego, do któregoby ręki nie przyłożył. W ostatnich czasach głównie zwrócił się na pole powieści historycznéj. Obrabiał ostatnia epokę dziéjów polskich w „Brühlu“, „Hrabinie Kosel“ i t. d. Od trzech lat pracuje nad całym cyklem powieści historycznych, któreby w całości dały powie-