woli nie widział, pomimo w oczy bijących faktów, w jednem tylko stronnictwie, kładł sobie dobrowolnie bielmo na oczy [1]).
269. Pomiędzy młodzieżą polską, bawiącą na Kaukazie, wywiązał się także pewien ruch umysłowy, który zdaje się odrębne od krajowego prowadził życie. Najwięcéj kwitnęła tam poezja, a między młodzieżą chwilowo najwięcéj się odznaczył Tadeusz Łada Zabłocki, rodem z Białéj Rusi (§ 267). Po nim szedł zaraz poeta Władysław Strzelnicki, autor „Bejbułata“. Wielka była szkoda Stanisława Winnickiego, który na większą skalę rozpoczął poemat „Artem Popowicz“, ale umarł zawczasu w twierdzy Groźnéj 1842 r. Leon Janiszewski nie źle tłómaczył poetyczne powieści Puszkina i sam próbował o własnych puszczać się siłach; spisywał także swoje obrazy i wrażenia z podróży na Kaukaz. Konstanty Zach obeznawszy się z miejscowemi językami, śledził podania i tłómaczył gminne piosnki, Hugo Korsak próbował powieści z podań miejscowych. Inni autorowie kaukazcy byli: Michał Andrzejkowicz który gotował opis Kaukazu, Jan Wierzbicki naturalista, Wincenty Dawid i t. d.
270. Piśmiennictwo perjodyczne długo się nie wiązało po 1831 roku w Warszawie. Wreszcie w 1834 roku powstały różne „magazyny“, na wzór świeżo wynalezionych illustracji zagranicznych (Magazyn powszechny, Magazyn dla dzieci, Magazyn mód i t. d.). Magazyn powszechny redagował przez jakiś czas Brodziński. Była tam dziwna mięszanina wszystkiego, i historji, i re-
- ↑ Henryk Rzewuski zmarł 25 lutego 1866 roku. Zostawił podobno ciekawy pamiętnik. O nim § 274.Przyp. wyd.
