Umiłować naprzód powołanie swe, bo tylko miłość siłę daje, tylko miłość uzdalnia do poświęcenia; potem, wpoić to sobie za prawidło: że szkoła i godzina szkolna niestarczy, gdy się chce obowiązek spełnić — trzeba poświęcić się całemu i działać po za szkołą, wpływać na społeczność, strzedz ja od zobojętnienia i wyboczeń.
Tu już, żadna rada, choćby najściśléj określona, nie może posłużyć nauczycielowi; doradca musi być serce i sumienie.
W każdéj gminie, w każdéj szkółce, warunki są różne, zatem i środki jakich używać jest zmuszonym nauczyciel, odmienne. Duch święty zaś natchnie serca poczciwe!
Pozostaje wreszcie nauczycielowi, czuwając nad rodzina i dziećmi, jeszcze jedno a bogdaj najcięższe zadanie: czuwania nad samym sobą — kształcenie się własne, które jest nieskończone, odżywianie się, oświecanie i troskliwość, aby ten co zaopatrzać ma, sam rdzą nie został zjedzony!..
∗ ∗
∗ |
Wszystko to com tu zebrał — ogólniki są — prawda, ale z prawideł i zasad łatwo
