Strona:PL JI Kraszewski Para czerwona.djvu/141

gotów był (jak pani Sévigné po owym menuecie) wykrzyknąć, że margrabia jest wielkim mężem!
 Rozmowa prowadzona widocznie bardzo zręcznie przez słusznego mężczyznę, zaczynała zakrawać na inkwizycyę i badanie.
 Edward był w takiem usposobieniu, że dałby był z siebie ciągnąć wnętrzności jak św. Bartłomiej.
 — Powiedz mi pan — rzekł powoli towarzysz — pan podobno bywasz i poufale jesteś przyjmowany w salonie panny Jadwigi? Ma to być zbiegowisko czerwonych?
 — W istocie — rzekł Edward — różni tam ludzie przychodzą, towarzystwo bardzo zmieszane....
 — Spotkałeś tam pan kiedy niejakiego Karola Glińskiego?
 — Spotykam go tam każdym razem!
 — Mówią że ma to być bardzo niebezpieczny człowiek?
 Edward łatwo mógł zrozumieć, że mówiąc z tak znaczącą figurą, mającą w ręku władzę i naówczas prawie wszechmogącą, przyczyniał się do potępienia, do wyroku na człowieka już źle u rządu widzianego; w innym razie może byłby zamknął usta lub wstrzymał się z objaśnieniami, ale