Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/806

26

 — Cóż to ja student, czy co znowu? — zawołał Kirkuć, — pod dyktą? także mi pytanie! pod dyktą? słyszałeś?!
 — No! a ortografja? — zimno dokończył Pluta, który wiedział, że zżyma się czy nie, a w końcu Kirkuć słuchać go musi.
 — A na co mnie ortografja? kaligrafja i te tam głupie różne grafje? czy to ja smarkacz jaki? słyszałeś ty go?
 Pluta chodził zadumany.
 — Gdybyś pisał porządnie, a usłużył mi w tym razie, tobym ci taką wieczerzę sprawił, jakiéj od roku nie jadłeś, — rzekł po chwili.
 — Co? raki może? — spytał Kirkuć po chwili.
 — Choćby raki i butelkę porteru.
 — E! czterdziestogroszowego!! facecje!
 — No! to angielskiego, koszowego....
 — Koszowego? — zawołał Kirkuć żywo, — to napiszę i zobaczysz jak napiszę! z esami, ja, byle chciéć, to sztychuję.
 — Bylebyś pisał, ze sztychowania kwituję.
 — Ale zobaczysz i przekonasz się.
 — Siadaj i pisz.