Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/570

lazła go w fotelu, w szlafroku, z cygarem w ustach i złym bardzo humorem wydatnym na czole.
 Spojrzał na nią bystro gdy wchodziła.
 — Gdzieżeś była? zapytał.
 — U Marty! odpowiedziała zimno, siadając naprzeciw niego na kanapce, — tam, zkąd właśnie powracasz. Zdaje mi się, żeśmy się gdzieś w przedpokoju rozminąć musieli.
 Zdzisław ruszył się.
 — Ja? gdzie? jak? co to jest? krzyknął gniewnie.
 — Nie kłam — poczęła Aniela — to się na nic nie przyda. Gdy się idzie na takie schadzki, na których żona może pochwycić, trzeba kapelusza pilnować....
 Zdzisław zagryzł usta.
 — A gdybym tam był, no, to co? zawołał.
 — Nic — odezwała się poskramiając gniew Aniela i usiłując być obojętną — nic, nie trzeba było tylko uciekać i nie dawać żonie do myślenia, że się znajdowało tam na — criminelle conversation.
 Uśmiechnęła się ironicznie.
 Zdzisław był tak jeszcze napaścią tą lodowatą przygnębiony, że ust nie mógł otworzyć. Aniela mówiła daléj:
 — Nie możesz mi hrabia zadawać bym była zbytecznie zazdrosną i śmiesznie śledzącą je-