Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/393

 — Dobrze, zgoda, pojedziemy, odparł Zdziś; ale przez litość, nie siedźże po całych dniach u hrabiny, przyjdź choć na moment do domu.... Ja chcę cię widzieć....
 Z góry spojrzała na niego zwycięzka pani i szepnęła:
 — Będę dzisiaj.... proszę cię, miejże rozum....
 Zbliżyła mu się do ucha, rzuciła w nie słów kilka, dała się pocałować w czoło....
 — Będziesz dzisiaj? powtórzył hrabia.
 — Z pewnością — dodała Aniela, śpiesząc do drzwi, — i wyszła.
 Hrabia rozweselony nieco, bo mu się zdawało, że odniósł zwycięztwo, wysunął się z pałacu, nócąc półgłosem piosenkę.
 Kto z dwojga tryumfował, musimy sądowi czytelników do rozstrzygnięcia zostawić.
 Wybór w podróż szedł z nadzwyczajnym pośpiechem, hrabina Zdzisławowa nim kierowała. Ona była duszą wszystkiego w osieroconym domu. Lambert przesiadywał albo przy matce, lub w swoim pokoju; nie wychodząc nigdzie, nie przyjmując nikogo.
 Drugiego dnia po katastrofie, z własnégo domysłu, nic o tém nie mówiąc hr. Laurze, Anie-