Ta strona została uwierzytelniona.
AMELJA.
Dla WPana widzę, że majątek przypadł w samą porę, znać to po jego humorze, minie i mowie.... Zresztą nie zdaje mi się, żebyśmy teraz o tém z sobą więcéj rozprawiać mieli....
BOLESŁAW.
Tak??
AMELJA (skłaniając głową).
Dzień dobry panu!
BOLESŁAW (na stronie).
Odprawiła mnie z kwitkiem.... Ale to jednak nie tak źle poszło, jakem się obawiał... nawet wcale dobrze... (głośno) pozwoli się pani pożegnać?
AMELJA.
Pozwolę....
(kłania się i wychodzi Bolesław)
SCENA VIII.
AMELJA (sama).
Być żoną takiego człowieka, po rojoném szczęściu upaść tak nisko! Boże! dźwignij nas lub dodaj siły... w głowie mi się zawraca, czuję, że mi odwagi braknie. Poświęcić siebie... potrafiłabym
