Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom III.djvu/132

nań jego nie podzielał. Służył mu, bolejąc, że się Władysław łudził.
 — Co mi powiesz? — odezwał się król żywo — usposobienie jakie. Widziałeś kogo?
 — Mnóztwo osób.
 — Jakże są usposobieni?
 Kazanowski milczącem ramion ruszeniem odpowiedział.
 — Bajaźliwi są — przerwał król — nikt nie ma odwagi przeciwko prądowi płynąć, ja muszę mieć męztwo za wszystkich. Dysymulowałem dotąd; dziś już nie pora.
 — Gdybyś chciał — odezwał się marszałek — na nic się to nie przyda, przygotowania są nadto jawne. Wojska po kraju i w stolicy rozstawione dokuczliwie się czuć dały.
 Władysław się rozśmiał.
 — Wiem! skargi są powszechne, a zatem niech mi pomogą z kraju wyprowadzić regimenta. Ja nic innego nie żądam. Sejm...
 Spojrzał na przyjaciela, który usłyszawszy o sejmie, mocno się skrzywił.
 — Rachujesz na sejm? — szepnął.
 — Mój Boże — gwałtownie wtrącił Władysław — pracowałem tyle nad przygotowaniem do niego, że jeśli nie na cały sejm, to na czoło jego liczyć, zdaje mi się, mogę. Zresztą, ty znasz myśl moją.
 Kazanowski spuścił głowę i milczał długo.