Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom I.djvu/042

 — Une mésaillance! En se mésaillant: on se salit, mais on ne s’allie pas, j’éspère.
 Alfred poklasnął
 — Prawda, prawda!! I śmiał się do rozpuku —
 — Ale wróćmy, rzekł, do Pana Kulczyckiego — jak że się podobał.
 — Mówię że nie uważałem, to dowód że przyzwoity człowiek, inaczéj il m’aurait choqué —
 — Savez vous ses projets?
 — Alboż ma jakie, sur nous?
 — Może, odpowiedział Alfred.
 — Pas possible!! wykrzyknął Hrabia.
 — Najpewniéj, wiém o tém z dobrych ust. Il a été ici pour M^lle. Rose.
 — To zuchwalstwo! zakrzyknął Hrabia to zgroza —
 — Uspokój że się mój drogi, przerwała Hrabina, cóż tak strasznego?
 — C’est epouvantable! Un parvenu!
 — A teraz nam równy, bo bogaty! rzekła Hrabina z westchnieniem. On le reçoit partout, on s’accorde à lui trouver un air, distingué beaucoup de race dans sa