stycznej nie może być krytykowany przez nikogo, prócz siebie samego, — a jak dotychczas, uważa on, że nic sobie absolutnie zarzucić nie może. Ale sekretarze tegoż sekretarza, i sekretarze sekretarzy sekretarza, i sekretarze sekretarzy sekretarzy sekretarza, — ci wszyscy nie mogą być krytykowani jak przez siebie samych lub przez swych przełożonych.
Osobliwy ten wynalazek, bardzo wygodny dla tych, którzy z niego ciągną korzyści, a zgodny z interesem klas uprzywilejowanych, jest cudownem zrealizowaniem demokracji sowieckiej à rebours. Jest to najdokładniejsza antyteza politycznego programu październikowej rewolucji.
Czas już postawić jasno kwestję odpowiedzialności tej całej piramidy sekretarzy, której szczyt uważa się za nietykalny, a której podstawa opiera się na olbrzymiej masie, uginającej się, niewątpliwie, pod brzemieniem „grzechów przeszłości“, ale też równocześnie pod brzemieniem błędów tej jej rzekomej „elity“.
Rozmaite są objawy, pozwalające na scharakteryzowanie położenia mas robotniczych w danym kraju. Statystyka posługuje się odpowiednio zestawionemi cyframi, wykresami, współczynnikami, procentami. Wszystko to razem przedstawia pewną wartość tylko wówczas, o ile można ustalić wzajemną zależność tych cyfr od siebie. Tak naprzykład wysokość wynagrodzenia musi być zestawio-
