dzieci. Najstarszy pracuje na folwarku, a troje młodszych (sześcioletnia dziewczynka i dwoje trzyletnich bliźniąt) mieszkało razem z rodzicami.
„W domu panowała nędza. Niedawno temu matka, zmuszona potrzebą, popełniła jakąś kradzież. Skazano ją za to na dwa miesiące więzienia z odroczeniem kary, — a wyrok dotknął ją do żywego.
„Wówczas to postanowiła raz skończyć z tem nędznem życiem i umrzeć razem ze swemi dziećmi.
„Wczoraj wieczorem, gdy dzieci już posnęły we swych łóżeczkach, porwała siekierę, pochyliła się nad trzema główkami zagrzebanemi w poduszkach i unosząc po trzykroć swą broń, rozpłatała czaszki swych własnych dzieci. Krew trysnęła, śmierć nastąpiła natychmiast.
„Wówczas matka z całym uporem próbowała i sobie odebrać życie. Odrąbała sobie nogę i lewą rękę, potem próbowała poderżnąć sobie gardło jakimś lichym nożem, aż wreszcie straciła przytomność.
„Straszliwą tę rzeź odkryto dopiero na drugi dzień rano. Zbrodnicza matka leżała w kałuży krwi u stóp łóżka, na którem spoczywały jej trzy małe ofiary. Na podłodze znaleziono ową rękę, którą sama sobie odrąbała.
„P. Colombel przewieziona została w stanie beznadziejnym do szpitala w Rennes“.
Niejeden z czytelników, uważając, że go poprostu „naciągam“, zapyta mnie, do czego właściwie zmierzam. Zatem posłuchajcie:
Poczucie dobra i piękna jest nieskończenie bar-
