Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/214

 Że wystarczy podobny lakoniczny komunikat dla usprawiedliwienia „surowej kary więzienia“ dla tego rodzaju osób, to, naszem zdaniem, fakt który musi głęboko zasmucić i zaniepokoić nawet najszczerszych i najbardziej oddanych przyjaciół Rewolucji.
 Aresztowanych trzyma się w zupełnem odosobnieniu, nieraz całemi miesiącami. Wolno im raz na dwa tygodnie wysłać kartkę do swej rodziny, — ale kartka nie zawsze dochodzi. Przez pierwsze dziesięć lub dwadzieścia dni pozbawieni są nieraz przechadzki a nawet wszelkiej lektury, śledztwo prowadzi się tajnie, z wykluczeniem obrońców. Werdykt, na podstawie wyników śledztwa wydaje rada G. P. U., bez przesłuchania oskarżonego, który jest dosłownie zupełnie izolowany, bezbronny, zdany na łaskę i niełaskę swych przeciwników.
 Znaczny procent opozycjonistów aresztowanych z początkiem roku zesłano do robót przymusowych w starych kopalniach w Tobolsku. Ilu ogółem aresztowano i deportowano, tego nikt dokładnie nie wie. W ciągu stycznia 1929 ilość ta waha się przypuszczalnie między 1500 a 2000 osób.
 W więzieniach traktuje się więźniów politycznych o wiele surowiej, niż zwykłych przestępców. Z reguły tylko ci ostatni korzystają z rozlicznych i wielkich ulepszeń wprowadzonych przez sowiety w więziennej administracji (kluby, teatry, nauka, odwiedziny, urlopy) jak również i z amnestji.
 Wiem dobrze, że w Sowietach jest dużo i innych więźniów politycznych, prócz komunistów należących do opozycji. Rząd, który pragnie przekształcić całe społeczeństwo, rząd który przeszedł już