Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/210

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

tykułów. A tymczasem bieg wypadków przekonywał ludność, że opozycja miała rację. Wobec ścigania i prześladowania opozycjoniści organizowali się potajemnie, wydając coraz więcej pism, najczęściej pisanych na maszynach, a później drukowanych, oczywiście nielegalnie, na prymitywnych maszynach drukarskich.
Na VI Kongres międzynarodówki komunistycznej opozycja przesłała swoją odezwę, której treść podano do wiadomości uczestników Kongresu jako dokument tajny. Trocki porobił szereg krytycznych uwag o programie Międzynarodówki, które uważano za stosowne nie podawać do wiadomości uczestników Kongresu. Podczas gdy w partji życie intelektualne zamierało, opozycja podwajała swą aktywność. Trzeba było działać energiczniej.
G. P. U. dokonywała nieustannie coraz to nowych aresztowań, po których następowała deportacja. Z końcem lata ilość zesłańców doszła do czterystu. Drugie tyle opozycjonistów siedziało w więzieniach, czekając swej kolejki.
Tymczasem poczęły krążyć alarmujące wieści na temat Trockiego. Opowiadano o jakimś zamachu na niego, potem znów o drugim zamachu. Nie wiedziano nic pewnego, a ten brak wiadomości przyczyniał się do tem większego zdenerwowania robotników opozycyjnych. Starsza córka Trockiego, Nina Bronstein, umarła w Moskwie na gruźlicę; ojcu nie pozwolono wziąć udziału w pogrzebie. Wreszcie przyszła wiadomość, że Trocki jest dość poważnie chory. Wówczas dopiero grupy opozycyjne zdecydowały się zwrócić z pierwszym apelem do proletarjuszy. W Charkowie, Kijowie, Moskwie,