Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/203

ku 1924... W międzyczasie pod rozmaitemi pretekstami wykluczono też z komunistycznej międzynarodoówki komunistów podejrzanych o sympatyzowanie z Trockim.
 W roku 1925 stosunki między Zinowiewem a Stalinem stają się naprężone. Ten ostatni próbuje zbliżyć się do Trockiego, który nie zabiera publicznie głosu, natomiast publikuje szereg doskonałych dzieł: „Europa i Ameryka“, „Dokąd zmierza Anglja?“, „O jakości produkcji“, „Ku kapitalizmowi czy ku socjalizmowi?“ — Jest mowa o jego powrocie do władzy. Ale Trocki głosi politykę uprzemysłowienia, która napotyka na cały szereg przeszkód i trudności.
 Z początkiem roku 1926, na XIV kongresie partji, wybucha nagle nowe przesilenie, skutkiem zerwania Stalina z Zinowiewem, czyli skutkiem konfliktu między organizacjami Leningradu i Moskwy. Zinowiew zwraca publicznie uwagę na niebezpieczeństwo grożące ze strony kułaków i reżimu biurokratycznego, przez niego samego stworzonego. Stalin i Bucharin oskarżają Zinowiewa i Kamieniewa, że z ich winy nieudała się akcja magazynowania zboża, że oni to domagali się wykluczenia Trockiego, że oni zapoznali znaczenie średniego włościaństwa. Organizacja leningradzka ulega rozbiciu; członków jej setkami całemi zesyła się na prowincję. Zwycięstwo to zawdzięcza Stalin swej cierpliwej przez lata całe prowadzonej pracy, którą on sam kierował wykorzystując swe prerogatywy generalnego sekretarza partji i obsadzając pomału swymi ludźmi wszystkie kierujące stanowiska w organizacjach lokalnych.