Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/169

punkcie podzielone. „Prawica“ twierdzi, że trzeba przedewszystkiem dążyć do natychmiastowego zaspokojenia potrzeb wsi, a więc do rozwoju przemysłu drobnego.
 Wedle Bucharina („Prawda“ z 30 września 1928) przemysł, skutkiem marazmu rolnictwa, doszedł do kresu swych wysiłków. Rozwija się on bez porównania szybciej niż rolnictwo.
 Jest to w gruncie rzeczy zaprzeczeniem tezy Trockiego, utrzymującego, że marazm rolnictwa jest właśnie wynikiem zbyt powolnego procesu uprzemysłowienia kraju, miasta bowiem nie zdołają dostarczyć wsi wszystkich środków niezbędnych do rozwoju rolnictwa. A w rok później Bucharin, wychodząc znów ze zupełnie innego punktu widzenia, wytyka wszystkie jaskrawe błędy planu „pięcioletniej gospodarki“, której wynikiem — wedle niego — musi być „ustawicznie wzrastający deficyt we wszystkich kategorjach konsumcji metali“. Na poparcie swego twierdzenia przytacza preliminarz produkcji węgla w latach 1926—27 oraz 1928—29, z którego wynika, że w pierwszym roku zapotrzebowanie było pokryte w 82%, a w ostatnim może być pokryte tylko w 71%. O ile idzie zaś o zaspokojenie potrzeb ludności, to z 60,2% w pierwszym roku spadnie pokrycie tegoż zapotrzebowania w roku ostatnim do 56,6%, jasną bowiem jest rzeczą, iż lwią część produkcji zużyją koleje i fabryki. Bucharin dochodzi ostatecznie do konkluzji, że trzeba natychmiast złagodzić panującą nędzę, stworzyć rezerwy, o których dotąd nikt nie myślał, nie przeciągać struny pod względem uprzemysłowienia, oraz „unikać